Bir gun herkes besiktasli olmasin ayricalik bize kalsin

- iyi ak$amlar.. salih beyle mi görü$üyorum?
- evet, buyrun
- merhaba, ben taksim ilkyardım hastanesinden nöbetçi doktor uygar yorulmaz, bu saatte sizi rahatsız ediyorum fakat $u an hastanemizde bulunan bir hasta var.. kendisi baygın, üzerinde kimlik bulamadık yalnızca sizin kartınız vardı. acaba hastaneye gelebilmeniz mümkün mü? hastanın durumu pek iyi değil de.
- tabi gelirim..peki nasıl biri
- valla 70 ya$larında olmalı, giyim ku$amına bakacak olursak sanırım uzun zamandır evsiz diye tanımlayabileceğimiz birine benziyor.. anlıyor musunuz.. yani saçı, sakalı temizliği ve görünümü pek iyi değil.
- anladım hemen geliyorum..
………………………………
kimine göre taksim, kimine göre istiklal caddesi, bana göre de beyoğlu denilen yerdeyim.. vakit gece yarısını geçmi$..kafam atmı$, klasik bir haziran gecesi.. iki duble yaptım 6-7 türkü dinleme süresinde.. yapayalnız iniyorum beyoğlu’ndan a$ağıya doğru.. mendilci çocuklar, piyangocu amcalar, kestaneciler sağlı sollu dizilmi$ler sokak kenarlarına.. biraz vakit geçsin $unları izleyeyim..gençler içince sapıtmı$lar yine, kızlı erkekli gruba sata$an kızsız grup, abazalık da değil bu, tamamen kıskançlık, laf atmalar sevgilileri küçük dü$ürmeler..nerede kaldı delikanlı gençler..gene kimsenin yemedi yumruğunu kaldırmak, uzla$ıldı, devriyeye gerek kalmadan..
yürümeye devam ediyorum, saat de epey kabardı, eve gitmeli, ı$ığı üfleyip zıbarmalı derken çakır keyif kafamla, kaldırımın kenarında gözüm ili$ti bi $arapçıya.. oldum olası sevdim ben bu tipleri, takıntısız, alakasız, dünyasız tipler, adam gibi isterler $arap parası var mı diye.. sömürmezler yani kimseyi, “bi ekmek parası” diyen duygu sömürüleri yok bunlarda.. bakıyım bir cebe varsa bozuk veriyim bi $arap parası diyerekten yakla$ıyorum yanına.. durum vahim, saç sakal girmi$ birbirine, eğiliyorum..
- hoopp.. abi.. kalk ü$üycen git bi $arap iç.
iplemiyor, baygın bayık halde suratıma bakıyor..ısrar ediyorum kalk kalk diye.. dizime tutunup ayaklanmaya çalı$ırken pardösüsünün önü açılıyor.. üzerinde rengi gitmi$ eski beyaz bir atlet görüyorum.. pardösüyü aralayıp göğsüne doğru bakıyorum, kalp tarafındaki bjk amblemi çarpıyor gözüme..
- vay be$ikta$lısın demek.. al $imdi sana bi $arap parası daha..
korsan da olsa tanırım aslında bütün be$ikta$ formalarını ama bunu ilk defa görüyorum o an..
- o sadece be$ikta$ forması değil diyor ilk konu$masında
- nerden buldun bu formayı?
- benim
- nerden aldın?
amcam kızdı, sanane der gibi
- yusuf’tan aldım.. tanır mısın?
canı yanıyordu, üzüldüm durumuna, keyfim de yok ama, niye sordum bilmiyorum..
- baba be.. arkada$ olsana bana, bi meyhaneye gidelim.. bir büyük yapalım senle, bulursak sıcak bi$eyler de yeriz..
bu sefer salak der gibi baktı, haklıydı ne i$im vardı ki evsiz biriyle..
- iyi dedi gel gidelim..
epeyce yürüdük, karanlık sokaklardan geçip girdik izbe bir meyhaneye.. nerden geldi bu cesaret bilmiyorum, aklıma da gelmiyor mekanına götürüp gasp yapma ihtimali.. aklım formada kalmı$, abuk sabuk gittim yine de..
pek konu$muyor, birinci büyüğün son dublesine kadar laf etmedik, sonra konu$tu;
- sen de iyi içermi$sin.
- çocukluktan be baba.
ikinciyi açtık.. kafa epey doldu..
- kızmazsan sana bi$ey sorucam
- kafasıyla ileri geri olur verdi
- nerden buldun o formayı?
gene sustu.. bir saat konu$madık yine
- evlat.. sene 1967.. 25 ya$ındayım.. geceden çıktık yola.. deplasmana.. bilir misin deplasmanı.. yollar, o zamanki yollar, git git bitmez.. sonra yendik göztepeyi izmirde $ampiyon olduk.. atladım sahaya, gencecik yeni yıldız yusuf tan kaptım formayı.
elimde bardak kalakaldım, pat diye anlattı, konu$amadım.
- yaaa dedi. bu forma 28 ya$ında..
kekeledim bir an.. nassıl nasssıl..
anlattı tüm olanları.. almı$lar maçı.. tüm kara gözüyle almı$ formayı.. sonra ertesi gün geri gelmi$ mahalleye, sırtında forma tüm havasıyla ko$a ko$a gidiyormu$ evine.. oğluna gösterekmi$.. gitmeden deplasmana, 7 ya$ında oğlu kızmı$ buna, niye götürmüyor beni de izmire diye.. oğlum diyordu affedicek ona verince bu formayı.. eve vardığında her $ey bitmi$.. gece evleri yanmı$, karısı ve oğlu dumanlar içinde boğularak can vermi$ler.
o gün lanet etmi$ her $eye, vurmu$ kendini sokaklara..
biraz toparlandıktan sonra..
- peki baba nasıl korundu bu forma yıllarca..
- bu gün ayın kaçı?
- 4 haziran da 5’i oldu artık
4 haziran da $ampiyon olmu$ be$ikta$, o gece kaybetmi$ ailesini.. ve o günden beri sadece 4 haziranda sırtına geçirmi$ formayı.. kulübesi varmı$ dolapdere taraflarında, bir de yatak, orada saklamı$ yıllarca, yırtılmı$, sökülmü$ ama gene de korumu$ formanın özünü.
baba be.. $urdaki tekelle konu$acam, sana günde 3 $arap alacam, her ay gelip önceden vericem parasını.. olmaz dedi acıyamazsın bana..
cüzdanıma uzanıp bir resim çıkardım.. bak dedim benim oğlum, geçen gün benden dünyanın en değerli be$ikta$ formasını istedi, aldım bir forma, verdim.. ne bilirdim her forma aynıdır dedim.. senden baba, bu formayı oğluma miras bırakmanı istiyorum, senden dünyanın en değerli formasını istiyorum..
- adı ne oğlunun?
- kartal.. kartal yusuf aral..
- oğlun için içeriz $arabı be evlat
- ama bana be$ikta$lı sözü ver, günde üç $araptan fazla yok.. dı$ardan bulsan da içmeyeceksin.
mırın kırın etti.. söz be dedi.. be$ikta$lı sözü..
- üzerinde ev telefonumun da olduğu kartlardan birini verdim.. bakmadan koydu cebine.

aradan 4 ay kadar geçti.. arada bir bulu$up içiyoruz.. her gün üç $arabını içiyor.. bulu$tuğumuzda bile üçten ba$ka içmiyordu..
bir ak$am çıktım.. koca beyoğlu’nu dola$tım bulamadım.. sordum soru$turdum, kulübesini buldum.. etraf çok kötü kokuyordu, yatağında sızmı$.. kaldırdım.. yüzüme baktı tersledi beni, defol git diyerek kovdu.. baba dedim bi$ey mi oldu.. defol ulan diye ittirdi yine.. 3 $arap aldın diye sahibimiz mi oldun.. $a$ırdım kaldım.. bir müddet oturdum yanında
- forma nerde?
- yok.. bilmiyorum
- nasıl bilmezsin diyerek yapı$tım yakasına
- ehh be diyerek ba$ladı küfürlere.. napiyim ulan dedi.. ü$üdüm bir gece yaktım ısındım.
- beynimden vurulmu$a döndüm.. çıldırdım..
- sen dedim adam değilmi$sin.. be$ikta$lı hiç değilmi$sin.. sana da içkine de diyerek çıkarken kapıdan sordu..
- o sözü tutacak mıyım hala
- tutma dedim..iç iç geber.
kızdım sonra kendime, bir forma için mi yapmı$tım bunları.. hayır sadece bir forma değildi o.. o formada hatıralar vardı acılar vardı..28 ya$ında bir çınardı o forma..ve bir be$ikta$ forması yok olamazdı.
…………………………………………
gece yarısı üç filan.. istanbul bo$alsa da bu beyoğlu hiç dinmiyor be.. kalabalıktan sıyrılıp vardım hastaneye..dile kolay tam 9 yıl oldu, o olmalıydı.
demlik bir hastane kokusu, pek alı$kın değilim bu havalara, sıkıntı verir çoğu kez, acının tazelenmesine. hem$ireye tarif ettim, doktor uygar beyin hastasıydı galiba diyerekten..
-evet dedi, 1 saat önce hastanenin kar$ısında yatarken bulmu$ doktor bey.. içeri alıp ilgilendi bizzat.. $u odaya aldılar..siz burada bekleyin, ben doktor beye haber veriyim
yok, bekleyemezdim, kızgınlığım geçmi$ti ve ne de olsa baba dediğim bir adamdı.. içeri girdim.. karnı $i$, kir pas içinde yatıyordu bir yatakta.. yakla$tım yanına.. elini tutarak baba dedim ben geldim..gözler açıldı birden.. evlat dedi.
kalk dedim gidiyoruz, bir iki kadeh atalım..yok dedi..
belli konu$amıyor, iyice tüketmi$ yılları, yudum yudum seçiyor harfleri konu$maya zorlarken kendini, dikmi$ gözleri havaya yüzüme doğru bakamıyor yine de. di$lerini sıkarak çekti elini.. örtüye uzandı.. bir eliyle kaldırmaya çıkarırken örtüyü omzunu geriye doğru çekti. sımsıkı tuttuğu beyazlığı gösterdi bana.. al dedi.. ordaydı, ellerinin arasındaydı forma..
- baba dedim sarıldım boynuna.. neden ?dedim neden?..
- günnn..deee.. üç. $aarrap yetm..e…di … be ev..lat
ne demekti bu..günde 3 $arabın yetmemesi.. tamam ben demi$tim ama yine de bulurdu sağdan soldan içerdi yine.. bu olamazdı ki..
- nasıl?
- söö..zz verr..mi$$..tim
evet söz vermi$ti, be$ikta$lılık sözüydü o.. ve bozulamazdı.. yalan söylemi$ti bana, ve sözü geri çektirmi$ti.. daha çok içebilirdi.
artık yıkılmı$tı barajlar, gözlerim dayanamadı daha fazla.. elime uzandı..tüm gücüyle sıkmaya ba$ladı. gözleri açıktı hala ama belliydi..kalmamı$tı direnci..
- evlat dedi..beeen gidiiii..yorum.. karı..mın yanı..na.. oğlu..mun yanı..na.. siya..hı ya$arken gör..düm.. $im..di beya..za doğ..ru gidi...yorum.. beyaza…. be…ya..za ………bey..a…za.

"çarşı, çaresizliğe karşı

ölümle yaşamı ayıran çizgi
ilhan ve oğlunu ayiramaz ki………….

tarih 11 kasım 2006..yer istanbul dolmabahçe’de bir kartal yuvası.ligde sıkıntılı günler geçiren beşiktaş’ın konuğu sivasspor.kara kartalın 11 i sahaya çıkıyor sorun yok.sıkıntı asıl yiğidolarda, çünkü kadroları 18 kişi olmasına rağmen oynayacak bir 11.oyuncu yok.

hakemin düdüğüyle maç başlıyor.beşiktaş sancılar içinde.pas yapıyorlar olmuyor, kenarlardan geliyorlar olmuyor.olmuyor işte, ne yapsalar olmuyor.dakikalar 15’i gösterirken sivassporlu ilhan bir anda topu alıyor ayağına. kafasını kaldırıyor, harika bir pasla mehmet’i topla buluşturuyor.orta sahanın biraz ilerisinde topa kafasını uzatan mehmet wedran runje’yi mağlup ederek inönü’yü beşiktaşın başına yıkıyor.ama dünyası yıkılan sadece beşiktaş değil, beşiktaşlı değil.yavrusu o an can çekişen yiğido ilhan da ağlamaklı.sahada olması gerektiğini biliyor, takımı için çarpışmak zorunda olduğunu da…… ama nereye kadar….

maçı kaybediyor beşiktaş 3 puanı yitiriyor.ilhan galibiyete sevinemeden kimseyi tanımadığı bu dev şehir istanbul’da acısınıda yanına alarak soyunma odasına giriyor.aklına hemen bir dönem beşiktaş’ta futbol oynamış serdar topraktepe geliyor.can havliyle koşuyor takım arkadaşına.”yardımın lazım serdar ağabi oğluma kan gerek diyor”. işte bu dakikadan sonra kader ağlarını yeniden örüyor.serdar hemen çarşı grubunu arıyor.durumu anlayan çarşi bir tek işaretiyle kartalın kalbinden akan kanı ilhanı’ın oğluna gönderiyor.çarşı gurubunda ki kartal yürekliler verdikleri kanla minik bebeğe seni azrail’e teslim etmeyiz diyor.

“ve ilhan avazı çıktığı kadar fısıldıyor minik yavrusuna… seni seviyorum oğlum………. “

sevgili çarşi gurubu,sevgili beşiktaşlilar. allah hepinizden razi olsun.yaptiğinizin tarifi olduğuna inanmiyorum.sadece bizlerin sizlerle gurur duymasinı sağladiniz.minik bir bebeğe yardimci oldunuz bir aileyi mutlu ettiniz."