Bulanık Sularda Yüzmek

Konu: Bulanık Sularda Yüzmek Perş. Nis. 30, 2009 11:16 pm

"Bulanık Sularda Yüzmek"

Hüzne köşedeki pencereden bulaştı Lora
Gün günahsızdı
Akşam güneşi evin hiçbir yerinde yüzüne vurmadı
O güne dek
Çocukluğundan kalma tek anı
Kimsenin hatırlamadığı bir kasaba
Küçük bir kız
Küçük bir adam
Saklanmaya çalışılan bir hüzün
ve dört gözle beklenen bir umut
yanyana düşmüş iki ayrı gözyaşı
.
.
Yıkık dökük evlerin toplamı altmışaltı…
ve kimsenin anımsamadığı eski bir fotoğraf avuçlarımda…

“anlat diyor zorluyor… Ağırlaşan göz kapaklarım minik bir kızın çığlığıyla kapanıyor her gece… Gözlerimde aynı sahne ve avucumda sakladığım bir fotoğrafa sarılıyorum… Uyuyamıyorum… Beni yazmaya zorlayan bir ölüm var… Esrarı çözülsün diye düşümde kıyametler koparan bir kız var… Bildiğim tek şey adı; lora “

Karışırken zamana düşler, kovalıyor günahkâr sabahları
.

Sabahları kovalarken ucu yırtık papuçlarımda
Çamura bulaşmış kaldırımlarında sokağının
Ben başımı kaldırmadan pencerenden yukarı
kapıya kadar soluk soluğa kalırdın hatırlıyorum
telaş içinden hiç çıkmazdı
“yetiştim lora… Hadi gidelim, acele etmeliyiz…”

Ve Neva’ya kadar yarışırdık
Benden önce tırmanırdın yokuşa
Sana yetiştiğimde giysilerimi çıkarmadan beni Neva’nın sularına fırlatırdın

“Bir daha böyle şakalar yapmam, söz lora, ne olur yarın yine gelelim”
.
.
O sabah kapıda beklerken buldum seni… Köşeyi yeni dönmüştüm daha… Soluk soluğa kalmıştım yine… Pazar sabahlarında giydiğin o takım vardı üstünde… Şaşırmıştım… Neva’da yüzmek için neden böyle giyinesin ki… Tek temiz giysin olduğuna bahse girerim… Ağabeyinden kalma pantolunun bir paçası diğerinden uzun diye güldüğümde benimle tam iki hafta küs kalmıştın.“bugün Cuma neden giydin bunları? Hey! Beklesene beni… Bekle diyorum…”
Garip gelmişti titrek bakışların… Senin utangaç hallerine alışkın değildim Merika’dan yediğin sopalardan sonra evden çıkmak için uydurduğun yalanları sıralarken yüzünün kızarmasını saymazsak.
Sana yetiştiğimde Neva’ya çoktan varmış çeketini pantolonunu sağa sola fırlatmış tepenin başında şaşkın şaşkın suya bakıyordun… Yanına yaklaştım duymadın bile beni…
—Lora sular… Sular bulanık…
—Ne var bunda Patrick, yoksa korkuyor musun? Sen bir ödleksin…
—Lora biliyorsun bu uğursuzluk sayılır
—Sende o fahişenin uydurduğu masallara inandığını söyleme, ben onun çocukları sevmediği için yalanlar uydurduğunu biliyorum. Korkaksın işte”diye kahkayı bastı Lora… ve aynı anda itti Patrick’i suya… Hep o mu yapacaktı bunu….
.
Çıksa da keyifle gülsem diye beklerken zaman geçip gidiyordu… Gece düşen yağmurun ıslak bıraktığı çimenler papuçlarımdan içeri bir ıslaklık bırakmıştı… Üşüyordum…
Bekledim
Bekledim
Bekledim…
Neden çıkmıyordu bu lanet olası çocuk “Hadi Patrick oynama benimle hadi”
.
Yağmur başladı… Öyle hızlı yağıyorduki… Hayır, suya atlayamam sular bulandı…
Gölün çevresinde koşturup duruyordum ama Patrick hala ortalarda yoktu… Neden yapmıştı bunu bana neden çekip gitmişti…
Çeketini ve pantolonunu elime alarak koşmaya başladım… Gidip yardım almalıydım Patrick’i bulmalıydım… kasabaya çok az kaldı ciğerlerim acıyordu nefes alamıyorumdum… toprak yolun başında Patrick’in cebinden bir şey düştü hızımı kesmeden durduğum için yere yuvarlandım…başımı nereye çarptığımı bilmiyorum…kendime geldiğimde hava kararmıştı…Patrick’in ceketini elimde sımsıkı tutuyordum pantolunu az ötede çamurdan gözükmüyordu neredeyse…ve düşeni aramaya koyuldum telaşla “Kahretsin bu bir felaketti,o cadı bu kasabaya uğursuzluk getirmişti…Sular bulanıksa mutlaka bir ölüm yaşanırdı ve yağmur iki ay hiç durmadan yağardı…”az ilerde kırmızı bir kutu vardı sanırım cebinden düşen buydu…telaşla açmaya çalışırken zamanın ne kadar geçtiğinin bilincinde değildim…ne vardı bu kutuda…kutudan çıkana şaşkınlıkla bakakalmıştım…Patrick’in anne ve babasından kalma iki yüzük ve bir not…hızla kağıttakini okumaya çalıştım ama hava öyle kararmıştıki yarım yamalak harfleri bir araya getirmek için gözlerimi kocaman açtım…
“Bugün kasabaya geldiğiniz ilk sabah Lora… Gözlerini gördüğüm ilk sabah…
O günden bu güne her gün Sen benim sularımsın…
Her sabah içinde uyanıyorum hayata…
Sen benim küçük kadınımsın Lora…”

Okurken çığlığım ve bastırmaya çalıştığım gözyaşlarımla kendime geldim ve akşam olmuştu artık… Nasıl açıklayacaktım bunu Tanrım napacaktım… Geç kalmıştım… Artık çok geç… Kağıdı ve kutuyu cebime koyup giysileri fırlattım çalılığa…Kasabaya girdiğimde kalabalık meydana toplanmıştı…Patrick’in yerde öylece yatan kapanmış gözlerine bakmadan oracıkta yığıldım…
..

yüksek sesle söylenmeyen şarkılar var dilimin ucunda
temiz bir ceketliğin içine saklanmış şiirler
hatırladıkça
unutuyorum o sabahı
hatırladıkça
nefret ediyorum kendimden…
ne zaman yağmur başlasa koşarak eve geliyorum
ve biliyorum
Patrick o sudan hiç çıkmadı…
benim içimden…

Konu: Geri: Bulanık Sularda Yüzmek C.tesi Mayıs 02, 2009 12:17 am

eline saglik ebruli cok güzel bi okadarda hüzünlü bi öykü.....devamini bekleriz Wink

Konu: Geri: Bulanık Sularda Yüzmek C.tesi Mayıs 02, 2009 1:59 pm

yaa beni böyle hikayeler çok etkiliyorr Sad

sevip kavuşamayan aşk hikayleri benim favorimdir her zaman. çok etkilendim ayşo. ellerine sağlık.